Με όλο αυτό που περνάμε έχουμε όλοι τρομάξει. Και όταν τρομάζουν οι περισσότεροι άνθρωποι γίνονται απότομοι. Αυτό σκέφτομαι κάθε φορά που αντιμετωπίζω ή βλέπω γύρω μου κάποια εμφανώς άστοχη συμπεριφορά, γιατί προσπαθώ να μην τις παίρνω στα σοβαρά, και κυρίως προσπαθώ να μην με επηρεάζουν οι συμπεριφορές των άλλων στον τρόπο με τον οποίο εγώ έχω αποφασίσει να φέρομαι στους ανθρώπους γύρω μου.

Χείμαρρος τα παραδείγματα, και ταυτόχρονα βαρετή η καταγραφή τους και ανώφελη. Τα έχω δεί όλα: ανθρώπους να εξοργίζονται γιατί το delivery δεν τους παρέδωσε χαρτοπετσέτες με τα σουβλάκια, ανθρώπους θυμωμένους με τον υπάλληλο του καταστήματος που τους ενημερώνει ότι ο χώρος είναι υπεράριθμος και θα πρέπει να περιμένουν για λίγο εκτός καταστήματος, ανθρώπους που μπαίνουν παρέα 2 ή 3 να «χαζέψουν» χωρίς πρόθεση αγοράς σε ένα μαγαζί που ψυχορραγεί να πληρώσει μισθούς στο τέλος του μήνα, ανθρώπους που κατεβάζουν προκλητικά τη μάσκα στα μούτρα του πωλητή για να φάνε τυρόπιτα….

Και βέβαια και στο corporate περιβάλλον αλλά και σε άλλες μεταξύ μας συναλλαγές που όλες είναι πριν από όλα ανθρώπινες συναλλαγές, η αγένεια μεσουρανεί, και σκοτώνει το μέλλον μας περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο υιό.

Οι τοπικές αγορές αποτελούν μέρος του κοινωνικού ιστού, τον στηρίζουν και τον διαμορφώνουν. Και αποτελούνται από τους ανθρώπους της διπλανής μας πόρτας, τους συνανθρώπους μας. Τιμάτε τους με κάθε ευκαιρία! Αυτοί κρατούν το αύριο στα χέρια τους.

Ξοδεύω τον πολύτιμο χρόνο σας για να δώσω τιμή και πολλά μπράβο σε όλους αυτούς που δουλεύουν στην αγορά μας. Τιμή και ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλα τα καταστήματα που κυνήγησαν την τεχνολογία να την πιάσουν στη γωνία, που δεν είχαν ιδέα για το μέλλον, για τα e shop και τους αυτοματισμούς, και μεταμορφώθηκαν, προσπάθησαν και προσπαθούν κάθε μέρα να μας εξυπηρετήσουν με κλικ απ’ αυτό και κλίκ από το άλλο.

Τιμή σε αυτούς που είχαν προνοήσει και σε αυτούς που ακόμη δεν τα είχαν καταφέρει, και κατάφεραν να βγούν και αυτοί online όπως μπορούσαν.

Τιμή και στις τράπεζες και τα τμήματά τους, τους χιλιάδες ανθρώπους μπροστά και πίσω από τις λεπτομέρειες που κούμπωσαν τις τεχνολογίες, αυτούς που ξενύχτισαν και ξενυχτούν για να δουλεύουν τα συστήματα, αυτούς που έχουν «καεί» από τις πολλές λύσεις, και αυτούς που έχουν μπουκώσει από τα πολλά τεχνικά προβλήματα!

Πολλά μπράβο από την καρδιά μου (και μακάρι και από τη δική σου καρδιά) στα κούριερ, και στις εταιρίες πίσω τους, σε αυτούς που ήταν της δουλειάς και κλήθηκαν να καταθέσουν την τεχνογνωσία τους στην απότομη ανάπτυξή τους για να μπορέσουν να τα βγάλουν πέρα εκπαιδεύοντας, προσλαμβάνοντας και μερόνυχτα δουλεύοντας για να παραγγέλνουμε εμείς τα πάντα με παράδοση στο σπίτι μας.

Τιμή στους τεχνικούς των δικτύων μας, τους ανθρώπους της τηλεφωνίας και του ίντερνετ που ως χτές τους είχαμε στον κουβά των μεγάλων εταιριών και δεν προλάβαμε να τους πούμε ποτέ πόσο σημαντικό είναι αυτό που φέρνουν στη ζωή μας. Μπράβο στους χιλιάδες ανθρώπους σε όλη τη χώρα μας που πληρώνονται από το λογαριασμό του τηλεφώνου και του ρεύματός μου για να μπορώ να βλέπω τη μητέρα μου κάθε βράδυ να λέμε τα νέα μάνας- κόρης να ξεχνιέται, τα ανίψια μου να μην χάνουν μαθήματα, και τη ζωή μας να συνεχίζεται λίγο πιο μοναχικά, αλλά να συνεχίζεται!

Από την καρδιά μου θέλω να ευχαριστήσω τα προσωπικά καταστήματα, αυτά που είναι η ζωή του ιδιοκτήτη τους. Αγαπητέ ιδιοκτήτη ενός προσωπικού καταστήματος είσαι Ηρωας με Ητα κεφαλαίο. Σε ευχαριστώ. Αν δεν πόναγες τη ζωή σου που είναι η δουλειά σου, αν ήσουν μόνο επιχειρηματίας και έβλεπες ότι δεν τραβάει το μαγαζί, θα το έκλεινες. Αλλά η δουλειά σου είναι η ζωή σου και έτσι την παλεύεις. Το προσπαθείς, μεταμορφώνεσαι και βοηθάς και τους άλλους να σε ακολουθήσουν, πασχίζεις με τα λίγα ανοίγματα να πουλήσεις, να εξυπηρετήσεις.

Και χίλια μπράβο σε όλα αυτά τα γελαστά μάτια που βλέπω πάνω από τις κουρασμένες μάσκες, σε όλους εσάς τους υπαλλήλους των καταστημάτων που βλέπω να σκίζεστε να εξυπηρετήσετε πιο καλά κι από το καλύτερα τον κάθε πιθανό αγοραστή.

Ωρες ώρες αναρωτιέμαι: άλλη ράτσα ανθρώπων είναι αυτοί που δουλεύουν στην εξυπηρέτηση και άλλοι οι καταναλωτές; Δηλαδή αν μια μέρα κάναμε πωλητές τους αγενείς επισκέπτες των μαγαζιών, θα μεταλλάσσονταν μήπως σε ευγενικούς; Λές να αξίζει το πείραμα;

Προσκαλώ όλους όσοι κινούνται ως πελάτες οπουδήποτε να νοιαστούν το συνάνθρωπό τους. Δεν υπάρχει πιο σημαντικό από το να νιώθεις κρίκος μιας κοινωνικής αλυσίδας, είναι το πιο ωραίο συναίσθημα για να πάς μπροστά.

Την επόμενη φορά που θα γίνετε πελάτης σε κάποιο κατάστημα της αγοράς μας, κάντε την άσκηση της ευγένειας, της συμπαράστασης στο μουσκεμένο ή στο διψασμένο άνθρωπο με το μηχανάκι, το ταξί, το βανάκι ή το ΙΧ. που ήρθε να σας παραδώσει κάτι, στην τρομαγμένη πωλήτρια που δεν ξέρει αν θα υπάρχει αύριο η δουλειά της, στον απελπισμένο manager που δεν ξέρει πώς να κρατήσει την ομάδα των πωλητών του ενεργή να πουλήσει όσο πιο πολύ μπορεί στις λίγες μέρες που μένουν ανοιχτά τα μαγαζιά…

Εάν όλοι σκεφτόμαστε το διπλανό μας, σε τί φάση βρίσκεται, πώς νιώθει, τί του συμβαίνει, τί χρειάζεται, η πιο απλή μας κίνηση είναι να είμαστε ευγενικοί και ανθρώπινοι.

Αν θέλετε να κάνετε βόλτα στην αγορά, δείτε βιτρίνες. Κι αν θέλετε να ψωνίσετε κάτι, μπείτε μέσα πάρτε το μόνοι σας. Αφήστε το χώρο στο κατάστημα να μπεί και άλλος υποψήφιος πελάτης. Δεν έχουμε στη φάση αυτή την πολυτέλεια της τσάρκας. Κοιτάξτε τις βιτρίνες, ή κοιτάξτε όσες ώρες θέλετε στο ίντερνετ. Φερθείτε στους ανθρώπους που δουλεύουν στην καταναλωτική αλυσίδα, σαν κρίκος της ίδιας αλυσίδας.

Η υγειονομική κρίση θα μας κάνει καλύτερους, εάν τη δούμε σαν την αφορμή να γίνουμε όλοι λίγο πιο ευγενικοί και να σκεφτόμαστε το συνάνθρωπό μας σαν ένα κομμάτι του ίδιου παζλ.