Σήμερα το πρωί, το facebook μου θύμισε ότι πριν 8 χρόνια είχα πάει στο ΟΑΚΑ και είχα παρακολουθήσει το Cirque de soleil, το μεγαλύτερο παγκόσμιο θίασο χοροθεατρικών ακροβατικών θεαμάτων. Στο Cirque de soleil στο οποίο εργάζονται πάνω από 4.000 μόνιμοι υπάλλοιλοι, με έναν ετήσιο τζίρο κάτι λιγότερο από 1 Δις δολλάρια, ΕΚΛΕΙΣΕ.
Δεν γίνονται παραστάσεις. Δεν είναι ανοιχτά τα θέατρα. Δεν υπάρχουν έσοδα, άρα δεν υπάρχει επιχείρηση. Τόσο απλά.
Κλείνοντας το Cirque de soleil για το οποίο κάποιοι αναγνώστες του άρθρου θα βιαστούν να πούν, «εδώ δεν έχουμε να φάμε, ρεπανάκια για την όρεξη… θεάματα; Γι αυτό θα κλάψουμε;»
Κλείνοντας λοιπόν το Cirque de soleil στην Αμερική, η ανηψιά σας που δούλευε σε μια βιοτεχνία που φτιάχνει στολές στο Περιστέρι, χάνει τη δουλειά της.
(στολές για προωθητικές ενέργειες και εστιατόρια/ εταιρίες promotion και εστίασης που έκλεισαν/ περιοδείες δεν γίνοται, οι χορηγοί δεν κάνουν ενέγειες και διαγωνισμούς…)
Κλείνοντας το cirque de soleil στην άλλη άκρη του Ατλαντικού μειώθηκε δραματικά το έσοδο πανω από 15.000 επιχειρήσεων παγκοσμίως οι οποίες δούλευαν περιφερειακά γύρω από την παραγωγή, τα θεάματά του, τις μεταφορές του (ακόμη θυμάμαι τις 15 Ολλανδικές νταλίκες και τους δεκάδες τεχνικούς που έβλεπα κατά την προετοιμασία του θεάματος στο ΟΑΚΑ)
Η επιχείρηση είναι ένα σύστημα διαχείρισης, ότι κι αν πουλάει.
Είναι μια δομημένη οντότητα η οποία διαχειρίζεται μια αποστολή, κάτι υπόσχεται στους ανθρώπους και τους ενώνει σε μια προσωρινή ή επαναλαμβανόμενη καταναλωτική αρμονία μέσα από εμπειρίες. Δουλεύοντας σε μια μεγάλη επιχείρηση, εμπνέομαι από το όραμα, τους κοινούς στόχους, την αποστολή της εταιρίας στην κοινωνία, απολαμβάνω την καθημερινή συνεργασία με τους γύρω μου, έχω στόχους ατομικούς και ομαδικούς, αναπτύσσομαι μέσα στην εταιρία…
Από την άλλη είμαι καταναλωτής και δημιουργώ προτίμηση για την εταιρία, για λόγους προιοντικούς και λόγους εικόνας, γιατί αυτό που μου δίνει με κάνει να νιώθω έτσι, η αλλιώς…
Ή είμαι επενδυτής, δουλειά μου είναι οι αριθμοί και η αξιοποίηση κεφαλαίων, άρα συμβουλεύω τράπεζες, και άλλες οντότητες όπως ομίλους, επενδυτικά γκρουπ για το τι πρέπει να κάνουν, πού να επενδύσουν ή είμαι σε άλλο πόστο και δουλειά μου είναι όταν όλα τα προηγούμενα δεν συγκλίνουν να εισηγούμαι την παύση της εταιρίας…
Και όλα τα προηγούμενα καταλήγουν στο οτι το cirque de soleil έκλεισε, γιατί η επιχείρηση δεν είχε έσοδα και δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει στις ανάγκες των υποχρεώσεών της. Μία μέρα, λουκέτο. Τέρμα, τέλος.
Η μεγάλη επιχείρηση έχει νούμερα.
Η μικρή επιχείρηση έχει συναισθήματα. Τις ανηφόρες τις τραβούν οι άνθρωποι που επιχειρούν, και γι αυτό τιμώ και σας προτείνω να τιμάτε τις προσωπικές επιχειρήσεις. Τα παραδείγματα αυτών που μας εξαπάτησαν κάποτε (πιθανά) δεν συμπεριλαμβάνονται στη σωστή κρίση μας για την εκτίμηση και την αγάπη του επιχειρηματία που προσπαθεί να σώσει τη δουλειά του.
Επιχείρηση είναι μηχανισμός, δουλειά ΜΟΥ είναι η καθημερινή μου ενέργεια, η ύπαρξή μου, η εκπλήρωση των στόχων μου, η ομάδα μου. Γι’αυτό οι μικρές επιχειρήσεις όσο κι αν δυσκολεύονται βλέπετε ότι την παλεύουν. Γι’αυτό ιδιοκτήτες μικρών επιχειρήσεων ρισκάρουν τα σπίτια τους, αν έχουν, το μέλλον των παιδιών τους, προκειμένου να σώσουν την επιχείρηση.
Η μικρή επιχείρηση κρατάει την κοινωνία μας δεμένη, γιατί πασχίζει να μην απολύσει την ανηψιά σας από την βιοτεχνία και το κάνει μόνο όταν δεν υπάρχει πλέον άλλος τρόπος να κρατηθεί ανοιχτή.
Γι αυτό κάποιο μήνα η ανηψιά σας καθυστέρησε να πληρωθεί. Όχι επειδή κάποιος αδιαφόρησε γι αυτή, αλλά γιατί κάποιος νοιάστηκε γι αυτή τραβώντας το σχοινί ως εκεί που δεν παίρνει για να κρατήσει με νύχια και με δόντια το μαγαζί ανοιχτό.
Η κοινωνική συνοχή σε κάθε αγορά έχει βασικό συστατικό της τις μικρές επιχειρήσεις. Τις οικογενειακές, τις ατομικές, αλλά και αυτές που κατάφεραν και μεγάλωσαν συνεχίζοντας να λειτουργούν με πόνο και αγάπη.
Διαβάζουμε με θαυμασμό για μικρές επιχειρήσεις που αναπτύχθηκαν και πουλήθηκαν σε υψηλά ποσά. Θέλω να διαβάζω και γι αυτές που δεν πουλήθηκαν γιατί το συναίσθημα ήταν πιο ψηλά από τους αριθμούς.
Γι αυτό να σέβεστε.
Πίσω από κάθε μικρή επιχείρηση υπάρχουν άνθρωποι που πασχίζουν για να βρούν λύσεις ανάπτυξης για να σώσουν θέσεις εργασίας.
Το επιχειρείν είναι ένα οικοσύστημα δημιουργίας και εξέλιξης και ακολουθεί τις τάσεις της προόδου και της τεχνολογίας, πάντα θα αλλάζει και πάντα θα προσαρμόζεται, εύκολα ή δύσκολα στην αλλαγή. Την ισορροπία στην καταναλωτική μας ύπαρξη και συνείδηση όμως, την οφείλουμε στις μικρές επιχειρήσεις που μας στηρίζουν καθημερινά, ανθρώπινα και με πραγματική φροντίδα στις ανάγκες μας.
Οι μικρές επιχειρήσεις αποτελούν τον συνδετικό ιστό της κοινωνίας μας, σε κάθε τοπική αγορά αυτού του όμορφου κόσμου.