Η αλλιώς… Ό,τι δουλειά κι αν κάνετε, όπου κι αν βρεθείτε, η καλλιέργεια του δικτύου σας είναι αυτή που θα σας βοηθήσει σε κάθε περίσταση.

Σας έχει τύχει να σας πάρει τηλεφωνο ένας άνθρωπος που έχετε να δείτε χρόνια, που ποτέ δεν έχει ενδιαφερθεί αν ζείτε ή τι κάνετε, και ξαφνικά εμφανίζεται με επίθεση αγάπης για να ανακαλύψετε άμεσα οτι πουλάει…. κάτι;

Ρώτησα τους φίλους μου στο facebook και κατάλαβα ότι αυτό δεν έχει συμβεί μόνο σε μένα, έχει συμβεί σε όλους τους ανθρώπους γύρω μου. Κάποια ημέρα εμφανίστηκε στο τηλέφωνο ένας συμμαθητής από το δημοτικό, μια παλιά συνάδελφος, ένας εργαζόμενος στον προμηθευτή σας και με τεράστιο χαμόγελο, ανοιχτή αγκαλιά και πραγματικό «ενδιαφέρον» σας έκανε επίθεση ανθρωπιάς και φιλίας. Και εσείς χαρήκατε γιατί είναι πολύ ευχάριστο να δέχεσαι χαμόγελα και ευγενικές καλημέρες, ενώ λίγο αργότερα απογοητευτήκατε όταν ο άνθρωπος αυτός απλά προσπαθούσε να σας πουλήσει κάτι που πουλάει στη δουλειά που ξεκίνησε.

Εδώ λοιπόν σπεύδω να δηλώσω: «το δίκτυό σας και τα μάτια σας», δηλαδή προσέξτε τον τρόπο με τον οποίο χτίζετε τις σχέσεις με τους ανθρώπους γύρω σας, γιατί οι ανθρώπινες σχέσεις όπως και η εμπιστοσύνη εξάλλου χαλάνε πιο εύκολα από ότι φτιάχνονται.

Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι το Α και το Ω στο πώς σας αντιμετωπίζει ο κόσμος, φιλικά, κοινωνικά και επαγγελματικά. Οι ανθρώπινες σχέσεις θέλουν χτίσιμο και το χτίσιμο απαιτεί χρόνο και υλικά όπως η ειλικρίνεια, το πραγματικό ενδιαφέρον, το ενδιαφέρον περιεχόμενο και μερικά άλλα.

Οι περισσότεροι άνθρωποι τις σχέσεις μας με τους γύρω μας τις χτίζουμε από φοιτητές και εργαζόμενοι κάπου, ως αυτόνομες προσωπικότητες και πάνω στην προσωπικότητά μας στήνουμε όλο το επαγγελματικό μας status, πέτρα- πέτρα. Αν η συμπεριφορά μας είναι θετική, δοτική, εάν έχουμε ενδιαφέροντα και τα μοιραζόμαστε, εάν βρίσκουμε περισσότερο νόημα στο να δίνουμε από ότι στο να παίρνουμε, τότε χτίζουμε ένα δίκτυο που θα μπορέσει να μας στηρίξει στα μελετημένα και ειλικρινή μας βήματα στη ζωή.

Εάν όμως διαχειριζόμαστε τους ανθρώπους άτσαλα, εποχιακά, με εμφανή δείκτη το συμφέρον μας τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, οι άνθρωποι το νιώθουν. Κανείς δεν θέλει να νιώσει ότι τον χρησιμοποιείς, ενώ ταυτόχρονα όλοι θέλουν να νιώθουν χρήσιμοι. Εσείς πώς χρησιμοποιείτε τη λέξη «χρήση»;