Σε αυτό το post θέλω να μοιραστώ μαζί σας μια απλή άσκηση που θα κάνω στις διακοπές μου και η οποία κάθε χρόνο με βοηθάει να επανέρχομαι δυνατή, ξεκούραστη και γεμάτη ενέργεια και ιδέες για τη νέα χρονιά μου. Αν η δουλειά σας έχει διακοπές άλλοτε, απλά μεταφέρετε την άσκηση τότε.

Στη χώρα που ζούμε η αρχή και το τέλος της χρονιάς διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο, ανάλογα με τη ζωή που κάνει, και κυρίως ανάλογα με τη δουλειά που κάνει. Και ενώ ο Δεκέμβριος φέρει τον αριθμό 12 στη διεύθυνσή του στο ημερολόγιο, το δικό μου τέλος της χρονιάς είναι ο Ιούλιος, ο Αύγουστος είναι ο χρόνος που στέλνω τον εαυτό μου στο φανοποιείο των διακοπών για ένα total make over, ενώ ο Σεπτέμβριος είναι ο πρώτος μήνας που ξαναπέφτω στη δουλειά. Με αυτό τον τρόπο τα Χριστούγεννα, η Πρωτοχρονιά, τα γενέθλιά μου και το Πάσχα, είναι απλά μια αιτία για φαγοπότια, το αγαπημένο της ράτσας μου, ανέκαθεν.

Εχω φίλους που η χρονιά τους τελειώνει το Μάϊο, τους καθηγητές. Έχω άλλους φίλους που η χρονιά τους τελειώνει τον Οκτώβριο ή το Νοέμβριο, αυτούς που δουλεύουν στο σέρβις στον τουρισμό. Και έχω και φίλους που κάνουν διακοπές όλο το χρόνο, που τους βάζω στην ίδια κατηγορία με αυτούς που δεν πάνε ποτέ διακοπές. Γιατί; γιατί δεν μπορώ να καταλάβω εξίσου τους μέν και τους δε. Δουλεύοντας από μικρό παιδί μου είναι αδιανόητο να κάθεσαι, ενώ εξίσου μου φαίνεται αδιανόητο να αντέχεις χωρίς λίγη φροντίδα στο κορμάκι και την ψυχούλα που σε κουβαλάει. Τόσο απλά.

Πάμε:

Τρείς αρχικές ασκήσεις που θα σας σώσουν ενέργεια και θα σας γλυτώσουν από τύψεις.

• Αγαπήστε άφοβα τον εαυτό σας, το αξίζει. (εξ’ άλλου αν δεν τον αγαπήσετε εσείς, πώς είναι δυνατό να τον αγαπούν οι άλλοι;) κάντε του ένα δώρο. Κανακέψτε τον.
• Υιοθετήστε μια τουλάχιστον ώρα την ημέρα με σιωπή: δεν μιλάτε, δεν σηκώνετε τηλέφωνο, και αν πάτε με συντροφιά βάλτε και αυτούς στο κόλπο. Αν δεν το έχετε ξανακάνει και σας τρομάζει η ιδέα, δοκιμάστε έναν ωριαίο περίπατο στη φύση, χωρίς να μιλάτε. Σιωπή.
• Δοκιμάστε να εστιάζετε σε μια από τις αισθήσεις σας και απομονώστε τις υπόλοιπες για μερικά λεπτά. Κάθε μέρα. Άσκηση.

Αυτά για αρχή. Και τώρα επιτρέψτε μου να μοιραστώ μαζί σας τη σκέψη μου για τον παρόντα χρόνο.

(Αν όμως βαρεθήκατε ήδη αυτό που διαβάζετε, απλά μείνετε στις 3 ασκήσεις και θα με θυμηθείτε)

Ο χρόνος είναι ένα κατασκεύασμα για να μπορούμε να διαχειριστούμε το παρόν. Όταν όμως κατασκευάζαμε το χρόνο, χάσαμε τη μπάλα, και έτσι δίνουμε περισσότερη σημασία στο χρόνο, δηλαδή στο πριν και το μετά, παρά στο παρόν. Έτσι, ο χρόνος είναι κάτι που μας δημιουργεί μεικτά συναισθήματα και φτιαχτές συνέπειες στις οποίες καλούμαστε να αναμετρηθούμε με τα αποτελέσματά μας.

Το πιο αυταπόδεικτο αποτέλεσμα της ασάφειας της έννοιας του χρόνου είναι το άγχος που μας προκαλεί, είτε γιατί πέφτουμε έξω στον υπολογισμό του, είτε από υπερβολική αξία που του αποδίδουμε υιοθετώντας εχθρικές προς τον εαυτό μας και τους γύρω μας συμπεριφορές ή απλά προσπαθώντας να τον αξιοποιήσουμε.

Κάποιες φορές, κάνει καλό να σκέφτεσαι το πριν και το μετά.

Ναι, και επειδή ο άνθρωπος μαθαίνει από τις εμπειρίες του, το παρόν μας είναι ένα σύνολό τους.

Όμως το παρόν (ή ο χρόνος «σάντουιτς» που μου αρέσει να τον αποκαλώ) δικαιούται περισσότερη αγάπη, προσοχή και … δικαιούται περισσότερο τη συνειδητή σου παρουσία.

Όπως και στη μαγειρική, η δοσολογία κάνει τη διαφορά.

Το παρόν είναι τώρα και του αξίζει να το ζούμε γεμάτα και συνειδητά. Αντιθέτως το παρελθόν και το μέλλον, καλό είναι να το βάζουμε στη ζωή μας στη σωστή δοσολογία.

• Βάζε όριο στο πόσο αναπολείς. Γεύσου μικρές δόσεις των αναμνήσεών σου, η ζωή δημιουργείται κάθε στιγμή και είναι πολύτιμη.
• Επίσης να σκέφτεσαι το μέλλον σε μικρές δόσεις. Εστιάζοντας στο μέλλον και τους στόχους σου τους πετυχαίνεις, αλλά η ψυχική σου υγεία σε σχέση με το στρές που τη γαρνίρεις θα σου δώσει (ή θα σου αφαιρέσει) την αρμονία με τον εαυτό σου και τους γύρω σου. Τίποτε δεν αξίζει περισσότερο από μια ζωή σε αρμονία με τον εαυτό σου και τους ανθρώπους γύρω σου.
• Βρές τρόπους να αποδίδεις τιμή στο παρόν σου, μικρές καθημερινές δόσεις τιμής σε αυτό που ζείς. Κάθε στιγμή.

Πώς να ζείς τη στιγμή, προγραμματίζοντας το μέλλον σου

Η ζωή στο παρόν δεν έχει καμία σχέση με μια εσωτερική αναρχία που μερικοί άνθρωποι οικειοποιούνται προκειμένου να δικαιολογήσουν το γιατί νιώθουν (και πιθανά είναι) αποτυχημένοι.

Μερικές ασκήσεις για να ζείς στο παρόν, βοηθούν εμένα, πού ξέρεις; Μπορεί να σου κάνουν και σένα κλίκ. Δώσε βάση:

1. Κάνε ένα self scan στο σώμα σου, όπως λένε στις τεχνικές mindfulness. Τι είναι αυτό; κάτσε ήσυχα όπου σε βολεύει και στείλε τη σκέψη σου, σε ένα- ένα τα σημεία του σώματός σου, χωρίς να σκέφτεσαι κάτι άλλο. Σκέψου ότι όποιος κι αν είσαι, όσο σημαντικός ή ασήμαντος κι αν νιώθεις είσαι ιστοί, αίμα, οστά και όργανα. Άντε και μερικά μαλλιά… και ίσως και κανα δύο tattoo… Στείλε τη σκέψη σου σε όλα αυτά, ή σε όσα μπορείς να φανταστείς για μερικά λεπτά. Εύκολο.
2. Τετράδιο και μολύβι. Ξεκίνα να γράφεις μια φράση κάθε μέρα. Γράψε ότι γουστάρεις. Στ’ αλήθεια, δεν κάνω πλάκα. Γράψε οτιδήποτε περνάει από το μυαλό σου, όσο σύντομο ή περιγραφικό θέλεις.
3. Βρές μια στιγμή στο ξεκίνημα της ημέρας σου, ότι είναι εφικτό, έστω και μια στιγμή και σκέψου το στόχο σου της ημέρας. Τι θέλω να πετύχω ως το βράδυ; Κράτα το απλό και εφικτό, μην το κάνεις βουνό για τον εαυτό σου.
4. Περπάτα. Έχει τύχει να ακούσεις για την περιπατητική σχολή του Αριστοτέλη; Ξέρεις ότι ο άνθρωπος σκέφτεται καλύτερα όταν περπατά και κινούνται τα μέλη του σώματός του με αρμονία πατώντας στο έδαφος; Ακούγεται απλοϊκό; Είναι. Αλλά τα δύσκολα είναι τα απλά. Το ήξερες;

Η άσκηση να παραμένεις στο παρόν απασχολεί σήμερα περισσότερο από ποτέ τους ανθρώπους γιατί η ταχύτητα της πληροφορίας μας θαμπώνει, και προσπαθώντας να την προλάβουμε ζούμε σε μόνιμο κυνηγητό. Είναι πολύ χρήσιμο να επανερχόμαστε σε μερικά βασικά, απλοϊκά πράγματα όπως η στιγμή αυτή. Και είναι πιο εύκολο να το κάνουμε όταν βρισκόμαστε στη φύση γιατί είμαστε κομμάτι της.

Αν σας φάνηκαν χρήσιμες οι συνταγές μου δοκιμάστε μια από αυτές, και γράψτε μου τα σχόλιά σας.